Zout komt in de natuur voor in de grond als steenzout op plaatsen waar in een geologisch verleden binnenzeeën zijn opgedroogd.
Het is ook de belangrijkste component van de opgeloste stoffen in zeewater en wordt ook daaruit direct door verdamping van het water gewonnen.
Zout is bij het grote publiek het meest bekend als smaakmiddel en smaakversterker in de keuken, bij het koken.
Zout geeft een zoute smaak aan voedsel, bij gewenning aan toegevoegd zout smaken bijvoorbeeld aardappelen, groenten en vlees zonder zout vrij flauw.
Dagelijks heeft het menselijk lichaam minimaal 2 gram zout nodig.
In Nederland wordt gemiddeld 10 tot 12 gram zout per dag genuttigd.
Keukenzout bestaat voor 99% uit natriumchloride, op verpakkingen van etenswaren staat het natriumgehalte vermeld.
Het duurste zout en volgens sommigen in culinair opzicht ook het beste, wordt gewonnen in de verdampingsbassins aan de Middellandse Zee en Atlantische Oceaan.
Wanneer een bassin met vers zeewater gevuld wordt, duurt het nog lange tijd voordat het water is verdampt en het zout uitkristalliseert.
Maar op het water komt een flinterdun vliesje te liggen dat enigszins lijkt op een gistvliesje.
Dit is fleur de sel (letterlijk (Frans): zoutbloem).
Het vliesje wordt uiterst voorzichtig van het water geschept en verzameld.
Dit handwerkje is tijdrovend en per 35 vierkante meter komt er slechts één kilo van vrij.
Vandaar dat fleur de sel zo duur is.
Fleur de sel wordt "geboren", precies op het kristallisatiepunt.
Het is zeer fijn van structuur, bezit een mooi parfum en bevat diverse mineralen.
Op dit moment in mijn keukenkastje :
- Jozo-zout (gewoon keukenzout).
- Fijn en grof Middellandse zeezout.
